Podoba mi się afisz z grafiką legendarnego znaczka z głową Tito ozdobioną punkowym czubem. Ze swoimi mocnymi rysami wygląda godnie, jak wódz indiański, mimo dostrzegalnej w uchu frywolnej agrafki. W innej gablocie przyciąga wzrok napis Polska Malca — o co chodzi?
Wczytuję się w różne teksty obok, próbując zgadnąć czy to nazwa grupy, czy płyty, dlaczego Polska? Ok, widzę małe kartki, może okładki kaset, na których napis Polska Malca skojarzony jest z naszym kultowym znakiem Solidarności z flagą nad tłumem z liter solidarycą.
Tu flaga powiewa nad napisem POLSKA. Obok w gąszczu komiksowych rysuneczków kolejne znajome słowa: Odpadki Cywilizacji. No tak — kontrkultura, ale dlaczego po polsku?
Słyszę szum, pojawia się grupka nastolatek, szybko przechodzą słoweńską alternatywę, znajduję je wszystkie w następnym pomieszczeniu. Na tle wielkiego plakatu grupy Zabranjeno Pušenje, z wnętrzem piwnego baru — stoliczek z kraciastą ceratą i ośmioma pustymi butelkami po piwie.
Na jednym krześle siedzi tekturowy Mefisto w rozluźnionej pozie, na drugim siada jedna z dziewczyn — czarnooka, czarnowłosa, w czarnej kurtce i czarnych spodniach. Siedzi wyprostowana grzecznie i uśmiecha się miło do koleżanek ustawionych pod ścianą i robiących jej pamiątkowe zdjęcia.
Kręcę głową — oj, nie tak, dziewczyny, nie tak! W klubie, po ośmiu piwach z tym miłym chłopcem, ona by leżała na stoliku z twarzą na ceracie. Nie od razu rozumieją, ale po chwili słyszę głośny śmiech, a bohaterka sceny momentalnie przymierza się do nowych ujęć według tych wskazówek.
Wychodzi jej to nadspodziewanie dobrze. Sam też więc robię zdjęcie. Zabranjeno Pušenje, założone przez kilku nastolatków z dzielnicy Koševo, występowało w sarajewskich klubach przez dwa lata, zanim jesienią 1983 roku rozpoczęli nagrywanie pierwszych utworów na swój debiutancki album.
Das ist Walter został wydany w kwietniu 1984 roku. Po zaskakującym sukcesie płyty zespół wyruszył na trasę koncertową po całej Jugosławii, szybko stając się największą atrakcją rockową kraju.