Skamieniałe Miasto to jedna z większych atrakcji Pogórzy Karpackich. Wielość i bo­gactwo form skalnych – przypominających, a to budowle, a to bajkowe postacie – zgru­powanych w rodzaj naturalnego leśnego labiryntu, zaciekawi i młodszych, i starszych turystów.
Długość: 3,5 km czas: 2:30 godz.

Poeta Feliks Piasecki w opublikowanym w 1861 roku wierszu Skały Ciężkowickie przedstawił legendę o powstaniu tej oso­bliwości.
Była to opowieść o rycerzu z dalekich stron, który tu właśnie zbudował gród nad Białą, ale zazdrośnie spoglądał w kierunku położonej na drugim brzegu Kąśnej, którą władał rycerz Rożen. Kiedy od Rożena ucie-kła zniewolona przez niego dziewica, rycerz znad Białej obiecał jej gościnę i obronę, ale tę przysięgę zaraz złamał i wydał dziewczy­nę Rożenowi w zamian za obiekt swojego pożądania – Kąśną. W chwili tego wiarołom­stwa dziewica skonała, a miasto obróciło się w kamień wraz z rycerzami.
Nie wiadomo dokładnie, jak to było napraw­dę z Rożenem i zniewoloną dziewicą, lecz pewne jest, że skamieniałe miasto stwo­rzyła przyroda, a ta historia jest równie ciekawa.

W surowym klimacie peryglacjalnym pod­czas epoki lodowcowej rozległe wychodnie grubo i średnioławicowych piaskowców i zlepieńców na południe od Ciężkowic wypreparowane zostały do grupy skałek, swoimi fantastycznymi kształtami przywo­dzącymi na myśl baszty, wieże i mury.
To skamieniałe miasto od dawna było obiektem zainteresowania – nie tylko jako źródło legend, ale jako doskonałe miejsce obserwacji geologicznych specyficznych warstw skalnych dolnego eocenu two­rzących południowe skrzydło antykliny Rożnów – Ciężkowice – Biecz – nazwanych ciężkowickimi.
Skałki na bezleśnym na początku XX wieku wzgórzu otaczały pastwiska, a w miejsco­wym kamieniołomie wydobywano do I woj­ny światowej piaskowce na cele budowlane.

W 1931 roku część ostańców uzyskała ochronę jako zabytek przyrody, a w roku 1974 powstał rezerwat Skamieniałe Miasto obejmujący zachodnią część wzgórza Ska­ła. Stale rosnąca sława tego interesującego miejsca o wyjątkowych walorach krajobra­zowych i dydaktycznych – a także kolejne modernizacje ułatwiające dostęp turystów do tej atrakcji – sprawiają, że każdego roku rośnie liczba odwiedzających.
Skałki mogą służyć jako terenowy pod-ręcznik geologii w zakresie sedymentacji mechanicznej i wietrzenia mechanicznego. Na przekrojach ławic śledzić można czy­telne struktury sedymentacyjne, erozyjne i wietrzeniowe (np. warstwowanie prze-kątne, kanały erozyjne, pogrązy, struktury komórkowe i inne). Wychodnie warstw ciężkowickich na terenie rezerwatu to pierwsze miejsce w Karpatach, gdzie rozpo­znane zostały struktury kopalnych osuwisk podmorskich.

Przez obszar rezerwatu, wzdłuż najciekaw­szych form skałkowych prowadzi niebieski szlak turystyczny biegnący do Rzepiennika Strzyżewskiego i dalej do Tuchowa. Wejście na trasę spaceru znajduje się przy skale Grunwald i źródełku. Wśród sosen i dębów ścieżka prowadzi najpierw do stokowych zgrupowań skałek – Warownie, Borsuk, Piramidy, a następnie wokół form wierzcho­winowych – Pustelnia, Baszta Paderewskiego, Skałka z Krzyżem. Tu szlak niebieski krzyżuje się z czarnym szlakiem łącznikowym docho­dzącym na wzgórze ze stacji PKP Bogonio­wice przez ciężkowicki rynek.
Po wschodniej stronie wzgórza szlak przeci­na drogę i kieruje się do Wąwozu Czarownic, na końcu którego znajduje się pomnik przy­rody nieożywionej Jar Wodospad.

Głęboki na 15 do 25 metrów jar wycięty został erozją w strefie spękań bardzo grubych ławic piaskowca ciężkowickiego. Wilgotne ściany skalne zabarwione są związkami żelaza na rdzawy i żółtobrązowy kolor. Ściana o wysokości 15 metrów stanowi próg wodo­spadu, wyjątkowej tego typu atrakcji na pogórzu – szczególnie zimą, kiedy tworzą się na nim efektowne lodospady.
Powrót ze spaceru prowadzi tą samą trasą, ale przy parkingu kładką nad szosą dotrzeć jeszcze można do skałek dolinnych – to Ratusz i słynna Czarownica z haczykowatym nosem widoczna na logotypie Ciężkowicko­-Rożnowskiego Parku Krajobrazowego. Jest tu też widok poprzez pnie drzew na Białą sunącą kamieńcem pomiędzy nadrzeczny­mi łozami oraz na zielone łąki jej doliny.